मनाच्या गाभाऱ्याला जाग आली
अंधारी रात्र होती तसी पाहत
झाली ..
हळूच फुले गालात हसली
तसी मला एक चांदणी नभात दिसली
....
काहूर मनी दाटला होता
विचार मनात बराच येत होता ..
बोलणार आज सारे
असा ठाम निश्चय होता ....
स्पंदने स्फुरली सारी
विचाराचे वादळ घेऊन होती ..
एकी पेक्षा एक अशी ती
ती समोरून जात होती ....
आला आनंदाचा वारा जसा
कसा पसरला मोराचा पिसारा …
आज पुन्हा एकदा भरला होता
सारा आनंदाने समुद्र किनारा
...
मी त्याला सांगणार होतो
आज स्वप्ने मी जगली होती ..
तो पुन्हा –पुन्हा सांगत होता
वेड्या ती तर तुझी फक्त
स्पंदने होती ,फक्त स्पंदने होती ...
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा